B. Britten - String Quartet No. 2 in C Major, Op. 36

In 1945 the British musical world commemorated the 200th anniversary of the death of English baroque composer Henry Purcell. Although Britten was said to keep always a copy of Haydn string quartets at his beside, he was not a natural sonata-form composer. But the few times he did use this form (which is the natural form of the string quartet) he employed it very originally and very well. The first movement has the expected two contrasting subjects (although one of them spins off yet a third theme). All of them, however, are derived from the same wide leap of a major tenth (the interval spanned in a leap from C to the E an octave higher). This movement, marked "Allegro calmo, " is an economical, consoling piece with muted contrasts. At its end all three themes are played at once. The contrasting middle movement is a sinister night piece. Together they take up only a bit more than ten minutes.
The bulk of the quartet is found in the third movement, lasting 18 minutes. It is here that the obvious tribute to Purcell is found, for it has the name "Chacony, " Purcell's term for "chaconne, " a form that that baroque master had made his own. It is in the form of nine-bar ground bass theme with 21 variations. It is magnificent both structurally and musically, among the finest ground-bass movements ever written for string quartet. Throughout the quartet Britten exhibits his special skill in creating fresh sounds for string ensemble. It is a masterpiece in the already-rich repertoire of the string quartet.

B. Britten - ​String Quartet No. 3, Op. 94

When a composer of note writes a string quartet very near to his death, and we have reason to know that the composer felt the imminence of the end, the listener somehow expects a personal deathbed statement, as it were, from this most intimate of musical media. Britten's final quartet meets this expectation.
It is in a five movement form; like Britten's Second Quartet it contains a Passacaglia final movement and makes notable use of cadenzas. Very rarely for Britten there is a quotation from an earlier work. For there are frequent allusions to Britten's last opera, Death in Venice. Indeed, the final movement of the quartet is named "La Serenissima, " which is an old title for the Venetian Republic. Death in Venice occupied a very special place in Britten's output, for it was only then that he dealt openly with homosexuality as the main subject of a major work.
Britten revisited Venice after his half-successful surgery (he suffered his stroke during the surgery). It was a place he had always loved, as well as being the setting of the opera, and perhaps he realized it was his last visit. During the trip wrote the string quartet in order to be sure of fulfilling a long-standing promise that sometime he would write another quartet; it is also likely that he realized that he must write it now. So his quotations from his Venetian opera are fraught with personal significance. There is an air of serene beauty, of an acceptance of self, that perhaps was achieved through the self-examination that was inevitable in composing Death in Venice, and which Britten may have wanted to link to the city itself in the homage he gave it in this masterpiece of the modern string quartet.

Descriptions by Joseph Stevenson
www.allmusic.com

De laatste twee strijkkwartetten van Britten
Op dit album zijn Benjamin Brittens Tweede en Derde Strijkkwartet te horen, tevens zijn laatste twee strijkkwartetten. Het Tweede kwartet werd voor het eerst opgevoerd in 1945, tijdens een concert ter gelegenheid van een herdenking van de Engelse componist Henry Purcell, die dat jaar 250 jaar geleden was gestorven. Het stuk is één van de weinige werken waarin Britten een sonatevorm hanteert, ondanks dat dit de meest gebruikelijke vorm is voor een strijkkwartet. Het stuk begint met de introductie van twee thema’s in het eerste deel die in het tweede deel uitgebreid worden uiteengezet. Het grootste gedeelte van het werk zit echter in het 18 minuten durende derde deel, waarin de verwijzing naar Purcell het meest duidelijk is, aangezien het de naam ‘Chacony’ draagt: de naam die Purcell gaf aan zijn chaconne, een vormstructuur uit de barok. Het stuk is een meesterwerk binnen het al enorm rijke repertoire van de strijkkwartetten.

Zijn laatste strijkkwartet werd geschreven in 1975, een jaar voor zijn dood op een moment dat hij al enorm leed aan een geestesziekte. Het is zijn laatste grote instrumentale werk: een zeer intrigerend stuk waarin alle mogelijke combinaties van het strijkkwartet worden verkend en op virtuoze wijze worden gepresenteerd.

De stukken worden uitgevoerd door het Brodsky Quartet. Het Brodsky Quartet is in 1972 opgericht door een groep Engelse musici. Het kwartet staat bekend om hun gedurfde keuzes voor vernieuwende en uitdagende muziek. Ze worden internationaal geprezen om hun levendigheid en ongekende kwaliteit in hun spel.